Een geboorte in eigen kracht – het verhaal van Achilles

Het tweede succesvolle VBAC verhaal van Cindy & Gerard

Soms ontmoet je een vrouw met een stille, diepe wens. Niet alleen om te baren, maar om het op haar eigen manier te doen — bewust, zonder medische tussenkomst, gedragen door vertrouwen. Zo’n vrouw was/is Cindy, de moeder van Achilles. En ik had de eer haar en haar partner als doula te mogen begeleiden bij de natuurlijke bevalling van hun derde zoon.

Een onverwacht geschenk

Bevallen op eigen kracht – een bewuste keuze

Achilles was een verrassing. Een derde zoon, een kleine broer voor Ambroos en Aramis. En met hem kwam ook een nieuwe kans: om te bevallen zonder epidurale verdoving of andere medische interventies, vanuit innerlijke kracht en vertrouwen. De vorige geboortes verliepen liefdevol, maar niet zoals Cindy had gehoopt. Haar oudste zoon kwam uiteindelijk met een keizersnede ter wereld en de tweede met een succesvolle VBAC, met epidurale verdoving en toediening van synthetische oxytocine. Deze keer voelde anders — als een mogelijkheid om het écht op eigen kracht te doen, ondersteund door een doula en een warm geboorteteam.

De eerste tekenen

Is de geboorte begonnen?

Enkele dagen voor de uitgerekende datum begon haar lichaam te veranderen. Tijdens het verjaardagsfeestje van haar oudste zoon verloor ze wat vruchtwater. Zonder weeën, dus het feest ging gewoon verder. Ook de dag erna bleef het vochtverlies aanhouden. Na een lange wandeling en een telefonische check-in met de vroedvrouw besloten ze toch richting ziekenhuis te gaan — nog steeds met vertrouwen in een zachte, natuurlijke geboorte.

Toen onverwachts bleek dat mama positief had getest op GBS, slaagde ze er toch in haar rust en overgave terug te vinden. Desondanks dit obstakel en het toedienen van antibiotica, bleef het natuurlijke proces van de geboorte voorop staan. Gesteund door ervaring én HypnoBirthing® technieken keerde Cindy zich in haar ontspannen bevalbubbel en wist haar center te bewaken.

Onder het licht van de volle maan

Rustige arbeid met doula-ondersteuning

Rond 1u20 's nachts kreeg ik een berichtje: 3 cm ontsluiting, regelmatige weeën. Haar lichaam werkte zacht maar effectief, en ik vertrok richting het Universitaire Ziekenhuis van Antwerpen. Bij aankomst zag ik iets prachtigs: mama en papa in volledige verbinding, met ruimte voor zachtheid, stilte en beweging.

Op de geboortebal & in haar bevalbubbel

Cindy wandelde, wiegde op de geboortebal, ademde diep. De ruimte was gevuld met gedimd licht en een kalmerende projectie van een onderwaterwereld — een mooie setting voor een intuïtieve bevalling.

De actieve fase

Het lichaam volgen tijdens de bevalling

Bij een controle rond 3u40 bleek 4 cm opening. De golvingen werden krachtiger. Mama bleef bewegen, gesteund door haar partner en mij, als haar doula. Rond 6u zat ze op 5 cm: de actieve fase van de arbeid was volop bezig.

Er werd nauwelijks gesproken, maar alles werd gezegd door haar lichaam. Ze volgde haar gevoel, haar adem, haar baby. Tranen van kracht, ontlading en liefde stroomden zacht.

Geboorte samen beleven

De overgangsfase

Volledige ontsluiting en vertrouwen in het proces

Om 6u45 veranderde de energie. Ze kwam rechtop, voelde toenemende druk, en verloor opnieuw meer vruchtwater. Op handen en knieën op bed zette ze het proces verder, met volledige focus. Er bleek bijna volledige ontsluiting — enkel nog een randje. Ze mocht zachtjes mee-duwen. Haar adem gebruikte ze als haar kracht en als snel was daar hét moment; "Ik kan dit niet!!"... Omdat ze bij de vorige natuurlijke geboorte verdoofd was met een epidurale verdoving, was ze bang voor "the ring of fire", het moment waarop het hoofdje staat...Nu voelde ze alles. En toch deed ze het. Op eigen kracht.

Welkom, lieve Achilles

VBAC-2 zonder interventies

Om 8u werd zijn hoofdje geboren. De vroedvrouw controleerde voorzichtig de navelstreng, maar mama voelde zich op dat moment niet op haar gemak en vroeg duidelijk om rust en ruimte. En toen, om 8u04, werd Achilles geboren — opgevangen door zijn mama, in haar eigen handen.

Hij werd direct op haar borst gelegd, en alles was rustig. Hij kalmeerde onmiddellijk, begon snel met zoeken naar borst. Een perfecte huid-op-huid start. Cindy straalde. Ze had het gedaan. Helemaal zélf.

Ontlading en emotie bij de geboorte

De geboorte van de placenta

De nageboorte en het gouden uur

Na de geboorte liep het bloedverlies wat op. Op advies van de vroedvrouwen werd er een kleine hoeveelheid synthetische oxytocine gegeven. De nageboorte liet alsnog even (iets meer dan een uur) op zich wachten en zorgde voor voelbare toenemende onrust in de kamer. Ondanks dat moment van spanning bleef mama ook nu bij zichzelf. Ze gaf haar grenzen aan, legde haar baby even bij papa, en wachtte. Uiteindelijk kwam ook de placenta — zonder ingreep.

Daarna keerde de rust terug. Samen, huid-op-huid. De eerste voeding. De eerste blikken. Hun gouden uur.

Een geboorte om nooit te vergeten

Een bewuste & natuurlijke bevalling

De geboorte van Achilles was een verhaal van vertrouwen, doorzetting, liefde en kracht. Zijn moeder volgde haar lichaam. Zijn vader was haar veilige haven. En hij? Hij kwam precies zoals het mocht — op zijn tempo, zacht en krachtig tegelijk.

Lieve Achilles,

Je bent zó welkom.

Je bent zó geliefd.

Met warmte,

Nina – doula